کد مطلب:259368 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:149

قربانی و میهمانی
واژه «عقیقه» در فرهنگ اسلامی، به معنای كشتن گوسفند، گاو یا شتر و... پس از ولادت كودك است و این كار از دیدگاه اسلام كاری پسندیده می باشد.

پیامبر گرامی صلی الله علیه و اله پس از گذشت هفت روز از ولادت دو فرزند گرانمایه اش حضرت حسن و حسین علیهماالسلام این كار پسندیده را انجام داد و برای هر كدام یك قوچ، عقیقه كرد.

عقیقه، با این بیان، كاری است كه به خاطر تقرب به خدا و به منظور سلامت و طراوت كودك و تأمین حیات و آسایش او انجام می گردد.



[ صفحه 169]



در روایتی از پیامبر گرامی صلی الله علیه و اله آورده اند كه فرمود:

كل امری مرتهن بعقیقته. [1] .

هر كس در گرو عقیقه خویش است.

و امام صادق علیه السلام فرمود:

«هر كودكی در گرو عقیقه ای است كه پس از ولادت او برای سلامتی او داده اند». [2] .

این بیان و این تعبیر، چقدر زیبا و بدیع است، چرا كه خداوند هنگامی كه فرزندی را به پدر و مادری ارزانی می دارد، ممكن است این كودك به حیات خویش ادامه دهد و عمر طبیعی كند و ممكن است این نعمت و هدیه الهی باز پس گرفته شود و از دنیا برود.

این روایات نشانگر آن است كه وقتی پدر و مادر برای سلامتی و طراوت و آسایش زندگی كودك، قربانی كنند و عقیقه دهند، سلامتی او تضمین می گردد؛ چرا كه در روایات این تعبیر آمده است كه: «عقیقه به منزله ی رهان است.»


[1] بحارالانوار: ج 104 ص 126.

[2] بحارالانوار: ج 104، ص 121.